Met een rustige glimlach en een tevreden blik kijkt de heer Hageman terug op zijn werkzame leven. Jarenlang was hij analist in Ziekenhuis Liduina in Hulst – een periode waarin de zorg langzaam veranderde, en waarin het aantal nonnen in het ziekenhuis steeds verder afnam. Zijn vrouw werkte er ook, als collega-analist. Samen maakten ze deel uit van een hecht team dat de medische wereld stukje bij beetje moderner zag worden.
Zijn werk bracht hem zelfs tot over de oceaan. Voor de aanschaf van een nieuw laboratoriumapparaat reisde hij af naar Amerika, waar hij een demonstratie bijwoonde in de fabriek zelf. En als kers op de taart beklom hij in New York de kroon van het Vrijheidsbeeld – iets wat tegenwoordig niet eens meer mag. Een herinnering om te koesteren, eentje die nog altijd een twinkeling in zijn ogen oproept.
In de 40 jaar die volgden, veranderde het laboratoriumwerk ingrijpend. Laatst moest hij zelf geprikt worden. Een tikkeltje gespannen onderging hij het, maar tot zijn verbazing was het vrijwel pijnloos en razendsnel. “In mijn tijd was dat wel anders,” zegt hij lachend. “Toen maakten we de naalden nog zelf scherp. En zat er een braam aan, dan voelde je dat goed!”
Toch gaat het in zijn verhalen zelden om techniek of prestaties – de rode draad is mensen verbinden. Met zichtbaar plezier vertelt hij over de zeskampen die hij organiseerde voor medewerkers van ziekenhuizen in Zeeuws-Vlaanderen. “Het ging er vooral om samen te komen, te lachen, plezier te maken,” zegt hij. En dat typeert hem: altijd gericht op het bij elkaar brengen van mensen.
Zijn maatschappelijke betrokkenheid ging verder dan het ziekenhuis. Ruim 20 jaar was hij secretaris bij het Rode Kruis, en 11 jaar lang actief binnen Stichting Caritas. Hij richtte de seniorenclub van Stichting ZorgSaam op en was er 12 jaar voorzitter. In 2001 zette hij zich vol enthousiasme in voor het oprichten van het internetcafé op locatie Blaauwe Hoeve – een initiatief waar velen profijt van hadden. Op 12 maart 2012 werd hij voor al zijn inzet benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Een moment van erkenning, maar voor hem was het nooit om de eer gegaan.
Nu, op 86-jarige leeftijd, laat zijn geheugen hem af en toe wat in de steek. Maar zijn hart is nog even vol. Als hij over het terrein van Blaauwe Hoeve wandelt, wordt hij nog regelmatig herkend. En telkens weer is hij verrast. In die ontmoetingen, die onverwachte gesprekken, leeft zijn verleden even op. Dan vertelt hij geanimeerd en met een knipoog over ‘de goede oude tijd’. De heer Hageman is trots op wat hij heeft gedaan – en terecht. Maar wie hem spreekt, merkt dat hij vooral met plezier en toewijding heeft geleefd en gewerkt. Nooit op de voorgrond, altijd in verbinding met anderen. Een stille kracht, die diepe sporen heeft nagelaten.
De heer Hageman zijn verhaal is onderdeel van de campagne ‘Uw verhaal verdient een podium’. Bij ZorgSaam laten we de mens zien zoals men altijd is geweest. Verder kijken dan alleen het stukje zorg dat wij bieden.
De heer Hageman - een leven van toewijding en verbinding