Frank van den Berg is bijna 6 jaar geleden begonnen als orthopedisch chirurg bij ZorgSaam. Voor die tijd woonde en werkte hij op veel verschillende plaatsen door heel Nederland. Nu heeft hij samen met zijn vrouw Emy een fijne plek gevonden in Terneuzen. Samen werken ze bij ZorgSaam en ervaren ze de rust en de ruimte van Zeeuws-Vlaanderen. Frank deelt openhartig een week uit zijn leven met ons.
Maandag
De wekker gaat deze ochtend om 6:15 uur. Het ochtendritueel is altijd weer een georganiseerde chaos met 2 niet meewerkende jongens van 4 en 9 jaar. Mijn vrouw Emy is anesthesioloog bij ZorgSaam en heeft deze dag kindjes voor de KNO-arts op de operatiekamer. Mijn poli is vandaag in Oostburg.
Het grote voordeel van in Oostburg werken, is dat je de drukte van de spoed en de verpleegafdeling er niet bij hebt. Je kunt je rustig concentreren op de patiënten zonder dat je vaak wordt gestoord. Tussen de middag loop ik even naar de slagerij op de hoek voor een lekker vers broodje. De wandeltocht door de winterzon doet me goed. De poli valt mee, er staan maar 33 patiënten op, dat is voor een orthopedische poli relatief rustig. Ik behandel voornamelijk aandoeningen van de onderste extremiteiten, de heup-, knie- en voet/enkelproblematiek, maar ook de kinderorthopedie. Met onze heupunit zijn we 1 van de 4 Nederlandse ziekenhuizen die een unieke manier van opereren toepassen. We opereren weefsel sparend. We maken een zo klein mogelijke ‘incisie’ (insnede) en houden zoveel mogelijk spieren en weefsel intact. Dat maakt het herstel voor de patiënt een stuk sneller. Na de middagpoli werk ik mijn administratie bij. Dan moet ik me toch weer haasten naar Terneuzen om voor 18:00 uur bij de kinderopvang te staan. Tijdens de autorit stemmen Emy en ik af wie welk kind, waar ophaalt. ’s Avonds brengt Emy de oudste nog naar reddingszwemmen en leg ik de jongste in bed
Dinsdag
Vandaag een administratie-dag. Ik zie geen patiënten. Met een muziekje op de achtergrond kan ik op een rustiger tempo dan de andere dagen protocollen bijwerken, vragen beantwoorden, medicatie van patiënten invoeren en de geplande operaties voorbereiden. Sinds begin januari heb ik de functie van vakgroepvoorzitter overgenomen van mijn collega Maarten Paul van de Kerkhove. Dat brengt wat extra werkzaamheden en vergaderingen met zich mee. Deze week vallen de vergaderingen gelukkig mee. Om de dinsdag hebben we vakgroepvergadering, maar vandaag is er een andere activiteit. Aan het eind van de middag vertrek ik naar Hazeldonk bij Breda voor een discovery-dag bij een producent van orthopedische implantaten. Tijdens een interactieve informatiebijeenkomst worden we op de hoogte gebracht van innovaties binnen de orthopedie. De wereld van de medische ontwikkelingen staat nooit stil. De nadruk ligt vandaag op de robot-chirurgie voor het plaatsen van knie- en heupprotheses. Een interessante avond!
Woensdag
Een dagje op de operatiekamer. Mijn echtgenote is vandaag vrij, dus dat levert minder stress op in de ochtend. Ik ga op de fiets naar het werk, even een frisse neus halen.
Het wordt een uitdagende dag met veel ingrepen, flink aanpoten. We beginnen met 4 heupprotheses; het vervangen van een heupgewricht voor een totale heupprothese die bestaat uit een deel in het bekken, eentje in het bovenste deel van het bovenbeen met daar bovenop een kop. De kunst is om dit zo goed en zo efficiënt mogelijk te doen. Ik ben er trots op dat het rapid recovery programma bij ZorgSaam zó is ingericht, dat mensen nagenoeg pijnvrij, diezelfde middag nog op de benen staan en stukjes lopen. Na de heupprotheses volgen nog 2 verschillende ingrepen aan knieën. Ik heb dienst vandaag en ik hoor dat er nog iemand met een gebroken heup ligt te wachten om geopereerd te worden.
Na de operaties, loop ik visite op de afdeling. In de ochtend doet onze Physician Assistant (PA) Bas dat, maar in de avond gaan we altijd zelf bij de geopereerde patiënten langs om uitleg te geven over de operatie. We beantwoorden ook vragen en lossen eventuele problemen op. Gelukkig zijn die er niet vandaag en zit het merendeel lekker in de stoel van de avondmaaltijd te genieten. Dat blijf ik verwonderlijk vinden. De mensen zijn ook dankbaar, daar doe je het voor. Ik ben net klaar als ik word gebeld dat de meneer met de gebroken heup op het OK-complex is. Nadat die operatie ook is afgerond is het tijd om naar huis te gaan. Tegen 20:00 uur zit ik, alleen, aan tafel. De rest heeft al gegeten. De hele dag op de benen staan en geconcentreerd werken heeft er behoorlijk in gehakt; tijd om te gaan slapen.
Donderdag
Ik ben vandaag een hele dag op de poli te vinden. In tegenstelling tot maandag is het nu wel lekker vol: 40 patiënten verspreid over 2 dagdelen. De ochtendpoli verloopt wat moeizaam. Iedereen krijgt de tijd die nodig is, maar daardoor loop ik wel wat uit. Aan het begin van de middag doe ik nog een kleine ingreep op de poli. Ik zie vandaag best wat patiënten met rugklachten en uitstraling die voorheen naar neurologie werden verwezen. Door het tekort aan neurologen komen deze patiënten nu bij ons. Na de poli volgt er een online vergadering met collega’s van de medische staf. Rond 19.30 uur zit de dag erop en ga ik naar huis. Emy heeft gelukkig al gekookt.
Vrijdag
Vandaag staan Emy en ik allebei op de OK. Er is vannacht een patiënt opgenomen die vandaag geopereerd moet worden: dat betekent een revisie van een heupprothese als extraatje vandaag. Alles verloopt soepel. De extra operatie doen we gelijk na de lunch, omdat we toch voorlopen op schema. We eindigen met een lastige klus, iemand met een breuk van het bovenbeen net boven een knieprothese. Gelukkig is mijn collega op een naastgelegen OK net klaar, zodat hij mij kan helpen. Daardoor loopt de ingreep wat vlotter. Dat moet ook wel, want de stress slaat weer toe; het is kwart voor 6 en om 18:00 uur sluit de opvang; Emy heeft dienst dus ik moet de kinderen ophalen. En ik moet ook de patiënten nog bezoeken. Dat gaat nooit lukken, dus we schakelen lieve vrienden in om de kinderen op te halen. Op dit soort dagen ontbreekt alle puf om te gaan koken, dus bestellen we sushi. Moe, maar voldaan sluiten we hiermee de week af.
Weekend
We hebben niets gepland dit weekend; het is al druk genoeg. Aangezien we allebei niet uit Zeeuws-Vlaanderen komen, maar hier wel wonen, zijn familie en vrienden allemaal ver weg; van Zuid-Limburg tot midden Nederland. We zoeken ze af en toe op, maar nu vinden we het wel fijn om een dagje niets te hoeven.
Zondag pakken we het normale leven weer op: ik bereid de poli en de operaties voor de nieuwe week voor. We doen ook boodschappen en het huishouden. In de middag heb ik tijd om iets lekkers te bereiden op de barbecue, een grote hobby van mij. De zondag wordt, zoals ik dat van kinds af aan heb meegekregen, in stijl afgesloten met een heerlijk ‘zondags maal’. Klaar om de nieuwe week weer aan te vallen…
